ALİ SAMİ YEN'DE AİLECEK TARİH YAZDIK!

Her ne kadar 'Ben doğuştan Galatasaraylıyım' diye övünsem de, bugüne kadar ne maça gitmişliğim var, ne oyuncularını tanırım. Hatta işin komik tarafı Ali Sami Yen ile samimiyetim sadece adres tarifiyle sınırlı kaldı bugüne kadar! Uzun zamandır da bu ayıbın vicdanımda yarattığı rahatsızlıktan (!) kurtulmak için çözümler arıyordum. Sonunda geçen hafta bir arkadaşımın daveti üzerine oğullarımla birlikte Kayseri maçına gitmeye karar verdik. Ancak ailecek bir tarih yazmadan önce 'Maç izlemenin Adabı Muaşereti' konusunda eşimden küçük tüyolar aldım. 'Stadyuma hangi kapıdan ve nasıl girilir?', 'Kafa göz yarılmadan dışarı çıkmak için neler yapmalıyız?', 'Hangi kalenin bize ait olduğunu nasıl anlayacağım?' gibi bir dizi mühim konularda ön bilgi yüklemesi yaptıktan (!) sonra dün saat 20.30 gibi soluğu Ali Sami Yen'de aldık. İşin komik tarafı, arkadaşımın da ikinci gelişiydi. Ama olsun en azından hangi kapıdan girileceği konusunda deneyimi vardı! Sıkı güvenlik aramasından geçtik. Bu arada cebimdeki bozuk paralardan oldum! Meğerse stadyuma bozuk parayla giriş yasakmış, kuzu kuzu polise vermek zorunda kaldım! Neyse bu da 'maç kültürü' olarak bilgi hanesine yazıldı. Tabii, her ne kadar önceden bilgi depolasam da, 'İnsan ancak yaşayarak öğrenirmiş' misali cahilliklerim bir bir ortaya çıktı. Nerede ıslık çalınır?, Nerede yuh çekilir? veya Ne zaman ayağa kalkılıp alkışlanır? Bu soruların yanıtını tam bilemediğimden (!) ön sıradakileri yakın markaja alarak sorunu çözmeye çalıştım. Neyse sonunda başardım ve 4-1'lik galibiyetle biten maç bizim için çok keyifli bir seyir oldu!